Frozen schoulder

Het kapsel zelf is een dun vlies dat de gewrichtsholte afscheidt van de rest van de weefsels in de schouder. Zij ligt tegen het bot, pezen en spieren aan en zorgt voor de voeding van het kraakbeen. Het is een ruime zak die het mogelijk maakt dat de schouder zeer ruim beweegt in elke van de drie dimensies. Het zorgt anderzijds ook, samen met het labrum voor de stabiliteit in de schouder. Soms echter kan dit vlies gaan ontsteken. De oorzaak hiervan is niet altijd duidelijk. We weten dat diabetici en mensen met schildklierproblemen duidelijk gevoeliger hiervoor zijn. 

Klachten

Typerend in de beginfase is een toenemende nachtelijke pijn, pijn bij bewegingen in de hoogte en achter de rug en tegelijkertijd pijn bij bruuske bewegingen in de laagte, wat meer specifiek is. De klachten verschillen op zich quasi niet van een peesinklemming. Tenzij het verhaal van de pijnscheuten dat erbij komt. In een tweede tijd, hetgeen weken tot maanden later kan komen, begint de beweeglijkheid en souplesse in de schouder te verminderen. We bemerken bij een klinisch onderzoek dat de beweeglijkheid naar de hoogte, achter de rug en bij exorotatie verminderd zijn in vergelijking met de andere zijde. In de derde fase lost de bewegingsbeperking zich langzaam deels op met minimale pijn. De totale periode van de drie fases kan onbehandeld twee jaar duren.

Oorzaken

De oorzaak kan tweeërlei zijn. Er zijn een aantal uitwendige oorzaken zoals een breuk of een operatie. Ook enkele aandoeningen kunnen een voorbeschiktheid geven voor de kapselontsteking, zoals diabetes, thoraxaandoeningen, parkinson. Anderzijds kunnen schouderaandoeningen op zich ook een kapselontsteking veroorzaken.

Echter, bij een aantal patiënten doet dit zich voor zonder enige aanleiding.

Een frozen schouder komt meer voor bij vrouwen dan bij mannen en vooral rond de leeftijd tussen 40 en 60 jaar.

Bepaalde onderzoeken die uitgevoerd worden, hebben als bedoeling een oorzaak van de frozen schouder uit te sluiten.

De diagnose is vooral een klinische diagnose van op de raadpleging. De bewegingsbeperking is de bepalende factor. 

Echo toont soms wat vocht rond de biceps en duidelijker wordt het op een indirecte arto-mri.

Niet-chirurgische behandeling

De bedoeling van de behandeling is de ontsteking te doen stoppen en de beweeglijkheid te doen toenemen.

Ontstekingswerende medicatie werkt onvoldoende. Kinesitherapie op zich alleen werkt ook niet voldoende.
Het is noodzakelijk om een corticoïdenpreparaat intra-articulair aan te brengen door middel van een inspuiting.
Normalerwijze doet deze de ontsteking verminderen zodat nadien ook de pijn mindert. Nadien kan de kinesitherapie opgestart worden.

Deze kinesitherapie met stretchingsoefeningen, posturen en mobilisaties worden uitgevoerd en aangeleerd bij de kine.
Noodzakelijk is dat de oefeningen erna nog intensief thuis worden uitgevoerd. Dit om een maximaal effect te kunnen genereren.

De revalidatie duurt om en bij de drie maanden.

Chirurgische behandeling

Wanneer de bovenstaande behandeling na een periode van twee maanden faalt en de functionele beperking groot en met pijn is, dan is er een indicatie om chirurgisch de schouder los te maken.

Met een artroscopie wordt omzichtig en voorzichtig het kapsel rond de pan, het glenoïd, losgemaakt.
Het dikke stijve kapsel wordt doorgeknipt en deels verwijderd. Nadien wordt de schouder nog bijkomend gemanipuleerd om de laatste beperkingen weg te werken. Er worden bij deze ingreep geen pezen of bot aangeraakt.

De ingreep gebeurt onder een volledige verdoving, gepaard gaand met een regionale plexusverdoving die zorgt voor een plaatselijke, pijnbestrijding.

Deze ingreep is slechts in 1 op 50 gevallen noodzakelijk gezien een frozen shoulder in de meeste gevallen zonder ingreep kan opgelost worden.